Czasem bezużyteczne przedmioty są prasowane. Francuski rzeźbiarz Cesar (César Baldaccini 1921 -1998) zaliczany do neodadaistycznej „sztuki przedmiotu” początkowo, posługując się spawarką, tworzył ze starego żelastwa ekspresjonistyczne rzeźby abstrakcyjne o figuratywnych aluzjach Ryba (1954), Wielka księżna (1955). Od 1960 zaczął wykonywać pierwsze Kompresje – abstrakcyjne rzeźby ze zgniatanych na bloki w mechanicznych prasach wraków samochodów. To  prasowanie wraków starych samochodów i motocykli stało się znakiem rozpoznawczym twórczości Cesara. W ten sposób powstała ogromna kolekcja rzeźb – pomników Cesara. Obiekty Cesara robią na nas dziś wrażenie niezwykle estetycznych przedmiotów, ale w sześćdziesiątych latach wzbudziły szereg dyskusji, kontrowersji: od ironii, negacji do akceptacji. W rzeźbach takich jak Compression murale z 1995 roku (rzeźba uformowaną z dwóch Citroenów ZX i wyobrażającą wypadek samochodowy) krytyk Pierre Restany dostrzegł jeden z przejawów „poetyckiego recyclingu rzeczywistości” – charakterystyczny znak Nouveau Réalisme.

Czym był ruch Nouveau Réalisme? Jednym z jego założeń było poszukiwanie „nowych sposobów postrzegania rzeczywistości”. Artyści związani z tym ruchem sięgnęli po rzeczy z ich otoczenia. Za pomocą zwykłych przedmiotów pragnęli głosić prawdę o swoich czasach, chcieli zbliżyć sztukę do życia.

Dziś w pewnym sensie, może nie zupełnie bezpośrednim, można uważać tę sztukę za przejaw, początek sztuki recyklingu.

W innym przypadku artyści łączą z sobą przedmioty z różnych światów. Michelle Stitzlein amerykańska artystka z Baltimore wykonuje swoje rzeźby z surowców wtórnych. Na pierwszy rzut oka można pomyśleć, że są one małe, przypominają biżuterię. Nie, jej ćmy i motyle mają ogromną rozpiętości skrzydeł około kilkudziesięciu centymetrów. Michelle Stitzlein korzysta w swojej pracy z takich materiałów, jak tablice rejestracyjne, części samochodowe, klucze, klawisze fortepianu, porcelana, blaszane puszki, drut elektryczny czy kapsle. Są to przedmioty, które każdy może znaleźć w swoim garażu lub piwnicy. W jej pracach można zauważyć, że na przykład niebieska ćma ma konstrukcję z wygiętej chromowanej kierownicy roweru, na oczy wykorzystała piękne reflektory, srebrne elektryczne przewody to macki (Ćma 2007).